De tijd nodigt ons uit om te BLIJVEN voelen.
De digitale wereld trekt ons maar al te gemakkelijk het hoofd in.
We willen ons allemaal graag goed voelen, dat vraagt dat we ons zelf GOED voelen.
Onderdrukking van gevoel
Voelen is echter door de loop der tijden een ondergesneeuwd kindje geworden. De kerk heeft daar ooit groots aan bijgedragen. Het ‘hogere’ geestelijke werd gescheiden van het ‘lagere’ voelen, de (seksuele) levensstroom. Beredeneren, feiten, actie, doen en techniek worden nog steeds hoger aangeschreven dan intuïtie, gevoelsaspecten, Zijn, kunst en natuur.
Heel subtiel worden we door opvoeding, scholing en de overheid geïndoctrineerd. Ons hoofd wordt bedolven met informatie omtrent to do’s en not to do’s. We leven in een tijd waar het denken van ‘hoofd’ voorrang heeft boven het voelen van ‘bekken en buik’.
Maar voelt dat nog wel goed?
Het voelen laat zich niet in de hoek drukken, het is oer en spreekt zuivere taal.
Ik wens dat we voorbij ons hoofd de tijd nemen om te voelen wat er klopt.
Stel je zelf regelmatig de vraag “Voelt dit (nog) goed?”
En “Wat voelt er niet goed en mag ik afscheid van nemen”
De verbinding tussen denken en voelen
Lang leve de verbinding tussen denken en voelen,
tussen hoofd en bekken,
tussen mannelijk en vrouwelijk.
SAMEN in verbinding, een krachtig stel!
Mijn aandacht gaat ook uit naar onze kinderen die opgroeien in een ‘hoofd-maatschappij’ – een digitale wereld. De meesten worden te jong hun hoofd in ‘getrokken’ ten koste van het thuiskomen in hun lichaam – buik en basis.
Zorg dragen voor onze gevoelswereld
Verbonden zijn met jezelf, feeling hebben met jezelf, maakt dat je voelt wat goed is voor JOU en maakt dat je kan aanvoelen wat goed is voor de ANDER.
Ik wens dat we samen de zorg mogen dragen voor onze gevoelswereld en die van elkaar.
Dat we elkaar de ruimte geven en elkaar respecteren om te mogen voelen wat er leeft.
Neem de tijd om regelmatig naar binnen te voelen.
Even niets doen, een dagje voor jezelf, Yoga, ademsessies, een meditatie, een retraite,….
Stil worden is de weg gaan van DOEN naar ZIJN.
Het laat ons voelen wat we nodig hebben van onszelf, wat ons voedt.
Op een vrije toekomst waarin we ons samen steeds beter mogen gaan VOELEN.